ส่องกระจกความคิดกันดีกว่า

พวกเราอาจจะเคยได้ยินว่า เราเป็นอย่างที่เราคิด สิ่งนี้ดูเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อสำหรับบางคน แต่ถ้าไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่นะครับ วันๆหนึ่งคนเรานั้นมีความคิดร้อยแปดพันเก้าในหัวของเรา เราเคยสังเกตไหมว่าส่วนใหญ่เราคิดในเชิงบวกหรือลบ ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น

วันๆหนึ่งเราก็คิดวนเวียนแต่กับ เรื่องของเรา, เรื่องของเขา, ของของเรา, ของของเขา และ ก็เปรียบเทียบเรื่องเรากับเรื่องเขา ของเรากับของเขา น่าคิดไหมว่าทำไมเราไม่คิดถึงแค่แต่เรื่องของเราที่เราสามารถบริหารจัดการกระบวนการคิดได้ มากกว่าจะคิดถึงบุคคลอื่นซึ่งนอกเหนือความสามารถของเราในการควบคุมอย่างสิ้นเชิง จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมพี่มักจะพูดกับพวกเราเสมอๆว่า ให้อยู่กับปัจจุบัน โดยเฉพาะเรื่องการฝึกอบรม

เมื่อเราเห็นว่าเราสูญเสียเวลาไปกับความคิดที่ไร้ประโยชน์และควบคุมไม่ได้ ทำไมเราไม่กลับมาสนใจความคิดของตนเองให้มากขึ้นเหล่าครับ นี่ก็เป็นสิ่งสำคัญในการขับเคลื่อนจิตสำนึกในวัฒนธรรมองค์กร เนื่องจากถ้าเรามุ่งพัฒนาตนเอง ด้วยการจดจ่อกับความคิดที่มีต่อตนเอง ก็จะเป็นวิถีทางการพัฒนาบุคลิคในการทำงานที่ตรงประเด็นที่สุด ถ้าเราหยุดความคิดให้ช้าลง เราจะแปลกใจว่าทำไมเราถึงได้คิดลบต่อตนเองได้มากมาย เช่น เราคงไม่ได้รับการคัดเลือกให้อยู่ในองค์กรต่อ ความรู้ของเราทำไมถึงด้อยกว่าเพื่อน บางทีเพราะเขามีประสบการณ์ตรงกว่า เขาฉลาดกว่า บางทีคิดไปถึงว่าเขาก็ไม่ได้พยายามมากกว่าเราแต่กลับได้ดี อาจเพราะบุญเก่าทำมามาก ฯลฯ สิ่งเหล่านี้นอกจากไม่มีประโยชน์แล้ว ยังส่งผลเชิงลบต่อตนเอง แล้วเราคิดเชิงลบไปทำไมครับ

สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ กระบวนการคิดในเชิงบวกต่อตนเองครับ นี่เป็นสิ่งเดียวที่เราสามารถควบคุมได้ขณะเรามีสติ มันจะเป็นการดีกว่าหรือไม่ถ้าเรายัดเยียดความคิดเชิงบวกให้กับตนเองทุกๆวัน ในที่สุดการแสดงออกหรือการตอบสนองต่อบุคคลรวมถึงสถานการณ์ต่างๆก็จะเป็นในเชิงบวก และ สมเหตุผล ขณะที่เราป้อนความคิดเชิงบวกให้กับตนเอง พลังงานเชิงบวกก็จะส่งผ่านออกสู่สิ่งแวดล้อมรอบๆตัว และ ดึงดูดให้บุคคลหรือสิ่งแวดล้อมที่มีพลังงานใกล้เคียงกันเข้ามา จึงไม่น่าแปลกใจว่าทำไมคนที่คิดบวกจึงถูกล้อมรอบด้วยสิ่งดีๆ จนในที่สุดสิ่งที่คิดก็จะถูกทำให้เป็นจริง

กลไกดังกล่าวนั้นอธิบายง่ายๆดังนี้
1. เมื่อเรารับข้อมูลมาจากสิ่งแวดล้อม (ข้อเท็จจริง) เช่น บุคคลรอบๆตัว เป็นต้น
2. เราจะเกิดความคิด ซึ่งพื้นฐานส่วนใหญ่จะมาจากการสั่งสมของความคิดในอดีต ถ้าปกติเป็นคนที่มีทัศนคติดี ก็จะตีความสิ่งที่รับรู้ในแง่ดีเป็นต้น
3. จากนั้นเราก็จะเกิดความรู้สึกต่อสิ่งที่คิด ตามการตีความดังกล่าว
4. จึงเกิดการตอบสนองต่อสิ่งที่มากระทบ แน่นอนว่าถ้าการตีความเป็นในเชิงบวกจนรู้สึกบวก การตอบสนองย่อมออกมาในเชิงบวก
5. การตอบสนองจากการกระทำของเรานั้น (feed back) ก็กลายเป็นความจริงของเราในที่สุด

จะเห็นว่าความเป็นจริงของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน มันล้วนเกิดจากการตีความสิ่งที่รับรู้ตามทัศนคติของตนเอง และ การตอบสนองที่คนนั้นๆได้รับมาจากสิ่งแวดล้อม เราจึงไม่ควรหวั่นไหวต่อความคิดเห็นที่บุคคลอื่นมีต่อเรามากนัก เนื่องจากเราควบคุมไม่ได้และมันก็เป็นเป็นความจริงของเขา แต่เราก็ควรทำแค่การรับฟังและพิจารณาด้วยสติว่า ความคิดเห็นดังกล่าวนั้นจริงหรือเท็จ เพื่อปรับปรุงและพัฒนาตัวเรา (i Hears) โดยไม่เก็บมาเป็นอารมณ์

จากกลไกดังกล่าวสิ่งที่สำคัญจึงอยู่ที่กระบวนการที่ 2 หรือ กระบวนการคิด จะเห็นว่าสิ่งนี้สอดคล้องกับวัฒนธรรมองค์กร iHears ของพวกเรา ซึ่งได้แก่ตัวอักษร a (Attitude) นั่นเอง ถ้าเราสามารถบังคับตัวเองให้มีการคิดที่เป็นบวก กระบวนการที่เหลือจะเป็นบวกทั้งสิ้น ดังนั้นการที่พวกเราคิดว่าการทำสิ่งที่ดีนั้น ไม่จำเป็นต้องบังคับนั้นก็ไม่ได้ถูกต้องทั้งหมด การบังคับตัวเองให้ปรับกระบวนการคิดให้เป็นบวกนั้น เป็นเรื่องที่ยากมาก ต้องอาศัยความพยายามอย่างมาก ลองคิดดูว่า จะเป็นไปได้หรือไม่ที่คนที่เคยคิดแต่เรื่องลบๆมาตลอด จะเปลี่ยนความคิดตัวเองให้เป็นบวกโดยปราศจากการบังคับตนเอง

วัฒนธรรมองค์กร iHears ของพวกเราจึงเป็นเครื่องมือหนึ่งในการช่วยปรับวิธีการคิด พูดง่ายๆคือการบังคับให้พวกเราปฏิบัติตามค่านิยมดังกล่าว เนื่องจาก เรารู้ว่าเป็นสิ่งที่กลุ่มของเราคาดหวัง และจึงกลายมาเป็นการประเมินในมิติที่สองที่นอกจากการประเมินผลทางวิชาการ

พี่เชื่อว่า เมิ่อเราคิดบวก จนเกิดความรู้สึกบวก โดยมีเจตนาในการกระทำตามสิ่งที่คิดอย่างแน่วแน่ สิ่งแวดล้อมในการทำงานที่พวกเราอยากเห็นต้องเกิดขึ้นจริงครับ แผนการพัฒนาตนเองในแต่ละด้านของ iHears จึงมีบทบาทสำคัญที่ช่วยพัฒนาบุคลิคในการทำงานของพวกเรา พี่จึงขอเชิญชวนให้พวกเรานำเสนอแผนการพัฒนาตนเองรายบุคคลและคุยกับพี่เป็นการส่วนตัวในคราวหน้าครับ