หนึ่ง สอง สาม แช๊ะ!!!

เมื่อมาพักร้อนคนเดียวก็เลยจำเป็นต้องไปถ่ายรูปคนเดียว บางครั้งทำให้คิดว่า เราน่าจะแชร์เทคนิคให้เพื่อนๆ พี่ๆบ้างนะ เพื่อต่อไปเราอาจชวนๆกันไปถ่ายรูปกันเยอะๆ เป็นทริปๆไปเลย จึงเป็นเหตุให้อยากแชร์เทคนิคเริ่มต้นสำหรับผู้ที่อยากถ่ายรูปกันทั้งหลายให้ทราบและเอาไปฝึกฝนกันได้ เพื่อที่จะทำให้ภาพของเรานั้นดูสวยงามขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ใจ

เริ่มเลยง่ายๆเลยกล้องก็มีสองประเภทแยกตามสื่อที่บันทึกก็คือ ฟิล์ม กับ ดิจิตอลนั่นเอง โดยพื้นฐานวิธีการถ่ายภาพของทั้งสองแบบนี้ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ ง่ายๆคือ "เล็งแล้วกด" นี่คือวิธีที่เรานิยมใช้กันมานานนม แล้วมันก็ยังทำหน้าที่ของมันได้ดีเสียด้วย

ขั้นตอนแรกของการถ่ายรุปคือ "รู้จักกับกล้องของตัวเอง"
ถ่ายรูปมาตั้งนานแล้ว เราเคยดูกันบ้างหรือเปล่าว่า กล้องเราทำอะไรได้บ้างนอกจากโหมด Auto !? ISO คืออะไรหว่า WB คืออะไรหว่า +/- มันมีไว้ทำไม เอ๊ะมันมีโหมดอะไรเยอะแยะ Av Tv M ปกติกดทีไรก็เลือกแต่โหมดสีเขียวไว้ก่อน เหล่านี่ที่กล่าวมาคือคำถามสำหรับคนที่ยังไม่รู้จักกล้องของตัวเองดีพอ เหมือนกับเรามีดาบเล่มสวยอยู่ในฝัก แต่เวลาไปเจอศัตรูเรากลับฟันไปทั้งฝักซะงั้น การรู้จักกล้องก็เหมือนกัน มันเหมือนกับเราจะดึงศักยภาพสูงสุดของกล้องออกมาได้อย่างไร ในสถาณการนั้นๆ อันนี้ต้องอาศัยประสบการณ์และการฝึกฝน กลับบ้านไปลองไปจับๆกล้องแล้วทักทายกล้องที่บ้านกันด้วยหล่ะครับ

ขั้นตอนที่สอง "รู้จักตัวเอง"
ใครไม่รุ้จักตัวเองก็บ้าแล้ว นิคมาพร่ำอะไรเนี่ย? รู้จักตัวเองในที่นี้คือการรู้จักว่าเราอยากถ่ายรูปอะไร สำหรับผมนี่คือส่วนที่สำคัญที่สุดของการถ่ายรุปเลยก็ว่าได้ การที่เรารู้จักตัวเอง ทำให้เราสามารถทำสิ่งนั้นๆออกมาได้ดีที่สุด การรู้จักตัวเองทำไม่ยาก ลองไปดูรุปที่เราถ่ายเก่าๆดู แล้วรู้สึกว่าเราถ่ายรูปแบบไหนแล้วสวยนะ คนเหรอ? วิวเหรอ? หรือ ภาพผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา เหล่านี้เองล้วนบอกตัวตนความเป็นตัวเราทั้งสิ้น

ขั้นตอนสุดท้าย "รู้จักวิธีการถ่ายรูป"
ขั้นตอนสุดท้ายนี้บอกได้เลยว่า พูดกันสามวันก็ไม่หมด จะทยอยทำเป็นตอนต่อไป (ถ้ากระแสตอบรับดีรับรองว่า Series นี้มียาว) แต่วันนี้จะมายกตัวอย่างง่ายๆเอาไปใช้ได้เลยคือ "กฏสามส่วนเก้าช่องและสัดส่วนสวรรค์"
ลองจินตนาการง่ายว่าภาพเรานั้นมีตารางขึ้นมาเป็น 9 ช่องสวยงามสมมาตรดังรูป



จะเห็นได้ว่ารูปดูมีอะไรขึ้นจริงมั้ยมากกว่าเราจัดเก้าอี้ไว้กลางภาพเลย ลองดูภาพต่อไป










ภาพมันดูมีอะไรมากขึ้นจริงๆแหะ ถามว่าทำไม!?
ตรงนี้เป็นเพราะว่าหลักการของธรรมชาติที่ทำให้เกิดความสมมาตรขึ้นในในมิติที่วกวน ฟังดูยากมั้ยถ้ายากลองเปรียบเทียบรูปด้านล่างสองรูปดูสิแล้วท่านจะพบคำตอบ











ถ้ายังไม่เข้าใจลองเปิดกูเกิลหาคำว่า "สัดส่วนสวรรค์" หรือ "สัดส่วนทองคำ" ดูครับแล้วจะพบความจริงอันน่าขนลุกอีกหลายอย่าง
ฮี่ ฮี่ ฮี่

หวังว่าคราวนี้หลายคนคงจะได้อะไรกลับไปไม่มากก้น้อย คราวหน้าโอกาสดีจะเอาเทคนิคขั้นต่อไปมากฝากทุกๆคน หวังว่าอีกไม่นานเราจะมีชมรมถ่ายรูป Solvay ต่อไป

สุดท้ายนี้ระหว่างการพักร้อน(มาเจอหนาว) ก็ได้ไปถ่ายรูปไปหลายอยู่ ถ่ายไปถ่ายมาเริ่มรู้สึกว่ารูปเราเริ่มดาดๆไม่สวยดั่งใจเหมือนแต่ก่อน เลยต้องกลับมาย้อนตั้งคำถามให้ตัวเองว่า " ทำไมรูปเรามันถึงเริ่มไม่สวยอย่างใจคิด " ก็เลยได้กลับมาพลิกตำราเก่าๆที่เคยศึกษาไว้เองตั้งแต่ครั้งบรรพกาล ก็ได้พบว่าเมื่อเราเริ่มเพลิดเพลินไปกับการถ่ายรูป เรากลับลืมพื้นฐานหลักการอะไรหลายอย่างไป ทำให้รูปของเรากลายเป็นรูปทั่วไปที่ใครๆก็ถ่ายได้ ไม่มีจิตวิญญาณของเราอยู่ในนั้น พึงระลึกไว้เสมอว่า สิ่งใดที่เราทำลงไปเราควรต้องใส่จิตวิญญาณความตั้งใจลงไปในผลงานที่เราทำ เพราะไม่เช่นนั้น ผลงานของเราจะเป็นเพียงแค่ชิ้นงานอันนึงที่ไม่ทำให้เราภาคภูมิใจ...