อย่าละเลยมิตรภาพและความรัก

By Prasit

"ความสำเร็จไม่อาจอยู่กับเราได้ตลอดชีวิต แต่มิตรภาพและความรักจะยังอยู่เสมอ แม้ในวันที่หมดลมหายใจไปจากโลกนี้แล้ว อย่ายอมขายคำว่าเพื่อน ไม่ว่าใครจะจ่ายให้เราแพงสักแค่ไหนก็ตาม"

ได้อ่านประโยคแรกของบทความที่พี่สิทธิ์ส่งมาแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรอยู่แน่ๆ ผมถึงได้ทำการเปิดห้องใหม่ไว้สำหรับเรื่องต่อๆไปที่คล้ายๆพี่สิทธิ์โดยเฉพาะ

ให้ชื่อว่า "ห้องโถง" อยากรู้ว่าทำไมนั้น กดเข้าไปอ่านกันเลยครับ

อย่าละเลยมิตรภาพและความรัก

ความสำเร็จไม่อาจอยู่กับเราได้ตลอดชีวิต แต่มิตรภาพและความรักจะยังอยู่เสมอ แม้ในวันที่หมดลมหายใจไปจากโลกนี้แล้ว อย่ายอมขายคำว่าเพื่อน ไม่ว่าใครจะจ่ายให้เราแพงสักแค่ไหนก็ตาม

ท่ามกลางความกดดันและการแข่งขันคนทุกคนมุ่งหน้าเข้าหาความสำเร็จ เพราะสายตามองแต่ความสำเร็จที่ใกล้เกินไป
ทำให้คนเราละเลยสิ่งใกล้ตัว จนเผลอทำคำว่าเพื่อน พี่น้อง หายไปจากชีวิต การมุ่งมั่นอยู่กับผลประโยชน์ก็เหมือนกับการนอนหลับฝันดี ยิ่งฝันยิ่งดีและก็ยิ่งเพลินนอนหลับยาวอย่างเป็นสุข นาทีที่หลับใหลและฝันดีทำให้เราทำอะไรโดยไม่รู้ตัวแต่พอ ตื่นขึ้นมาเจอความจริงแล้วต้องตกใจเมื่อพบว่ารอบตัวไม่มีใครเหลืออยู่เลย มิตรภาพคือต้นกำเนิดของความรักทั้งปวง คนที่เริ่มต้นใช้ชีวิตในการทำงานหลายคน ต่างก็มุ่งมั่นที่จะก้าวไปให้ถึงจุดสูงสุด คนหลายคนถึงเลือกที่จะเดินทางลัด ด้วยการตัดแขนตัดขาหรือเหยียบหลังคนอื่นเพื่อจุดยื่นที่สูงกว่า จึงไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าเราเห็นคนบางคนทำร้ายเพื่อนสนิทของตัวเอง โดยไม่รู้เท่าทันภาพมายา ว่าทุกวันนี้เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร และสิ่งที่จะติดตัวเราไปตลอดนั้นคืออะไรกันแน่ ทั้งคนที่ทำร้ายและคนที่ถูกทำร้าย

ล้วนต้องเจ็บไม่ต่างกัน ไม่มีใครทำให้คนอื่นเจ็บได้ โดยไม่รู้สึกผิดลึกๆในใจ ถ้าคนรอบตัวเราเป็นแบบนั้น ถ้าเราต้องถูกเขาทำร้ายโดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ จงมองเขาอย่างเข้าใจและให้อภัยว่านาทีที่เขาทำให้เราเจ็บ มันเป็นช่วงที่เขาหลงทาง แล้วอย่าเผลอทำกับใครในแบบที่เขาทำกับเรา อย่ายอมแลกมิตรภาพและผลประโยชน์ เพราะองค์กร ไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดชีวิต วันใดที่เราเดินออกมามีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่ว่าเราจะเคยก้าวไปถึงจุดที่ยิ่งใหญ่แค่ไหนในที่แห่งนั้น แต่วันนี้เราจะเป็นแค่ใครบางคนที่ไม่มีความหมาย แต่มิตรภาพและความเป็นเพื่อนจะยังคงอยู่และติดตามเราไปตลอด แม้แต่ในวันที่เราหมดลมหายใจไปจากโลกนี้แล้ว ความเอื้ออาทรนั้นจะยังคงเดินทางต่อไปจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลานและคนที่เรารักอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เป็นอย่างไรกันบ้างครับกับบทความที่นี้เนื้อหาเปิดกว้าง ไม่มีการชี้นำและชวนให้คิดแบบนี้ ผมถึงตั้งห้องใหม่ให้เลยว่าห้องโถง

ผมว่าเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนย่อมมีความเห็นที่หลากหลายกับบทความของพี่สิทธิ์อย่างแน่นอน ใครมีความคิดเห็นอย่างไรกันบ้าง มานำเสนอแลกเปลี่ยนกันเลยครับ